บันทึก ณ มุมมืด
ในชั่วโมงก่อนรุ่งสาง
ภายใต้แสงจันทร์นวลผ่อง อร่ามเรืองไปทั่วยอดไม้
เสียงร้องคร่ำครวญ ปานใจจะขาดอยู่รอน ๆ ของหญิงสาวนางหนึ่ง ดังมาจากข้าง ๆ สัมผัสโสตประสาท ปลุกความสำนึกของข้าพเจ้า ให้ฉายฉาน ถึงเธอผู้นั้น หญิงสาวผู้ซึ่งอ่อนต่อโลก เขลาต่อสังคม แต่ถูกสภาพแวดล้อมฉุดกระชากตัวเธอ ให้ต้องแปดเปื้อนกับคาวราคีไปตลอดชีวิต…………
เธอ คือ อิตถีเพศ ผู้รวยด้วยรูปลักษณ์ ชวนให้เกิดเสน่หาสำหรับหลาย ๆ คน ที่พบเห็น เขาเหล่านั้น ใช้วาจาแทะโลมจิตใจของเธอให้อ่อนไหว เคลิบเคลิ้ม ให้ตกอยู่ภายใต้การชักใยของอารมณ์ฝ่ายต่ำ ลืมสิ้นคำสั่งเสียของพ่อแม่
“เขา” ชักพาเธอสู่สภาพและสิ่งแวดล้อมของสังคมในรูปแบบใหม่ สู่สถานที่หย่อนใจที่ยั่วยวน ชักพาชีวิตเธอสู่ความฟุ้งเฟ้อ หลงไหล สู่อริยธรรมแผนใหม่ สู่วิถีชีวิตที่ไร้แก่นสาร จนกระทั่งไม่สามารถควบคุมจิตใจตนเอง………..
สภาพการณ์เหล่านั้นได้ฉุดกระชาก ชีวิตเธอให้ต่ำลง ต่ำลง เธอสนุกสุดเหวี่ยงกับความฉาบฉวยของสังคม และความปลิ้นปล้อนของปากคำชาย แต่เธอก็หาได้สังวรณ์ใจไม่ ซัยฎอนนได้สิ่งสู่เธอให้เห็นคล้อยเกิดความปักใจ มั่นใจ ในคำหวานที่เขาพร่ำพรรณนา
มนุษย์ร้อยเล่ห์ พันมารยา แสร้งแสดงความจริงใจ มากเลี่ยมแพรวพราวขอเพียงให้ได้บรรลุให้สิ่งที่ตนปรารถนา
โอ้เธอเอ๋ย…ชีวิตเธอต้องประสบกับน้ำใจหฤโหด จากมือชายที่แปดเปื้อน คาวราคี แล้วเชียวหรือ…….
เมื่อเสร็จสิ้นอารมณ์หมาย ความเบื่อตามประสาชายผู้เจนโลก เธอจึงถูก “เขา” สลัดทิ้งไม่เหลือเยื้อใย เธอดังดอกไม้เหี่ยวเฉาไร้ซึ่งหมู่ภมร มาดอมดม ดังนกปีกหักเกินกว่าจะโบกปีกโผบินต่อไปได้
ชีวิตเธอหมองไหม้ หัวใจเธอแหลกเหลว น้ำตาประดุจสายธาร……
********
รอยระลึกเก่า ๆ เฝ้าหลอกหลอน, เชือดเฉือน, กัดกรีด, บาดลึก, ลงไปในดวงใจเธอ เธอคือความขมขื่น, เธอคือความปวดร้าว เธอ……..
บทเรียนสอนใจ
ผู้หญิงวัยรุ่นอย่างเรา ย่อมเป็นที่ต้องการของเขา และรักแท้ที่บริสุทธิ์ก็เป็นของสูงที่ทุกคนต่างก็ปรารถนา แต่ในสังคมและสภาพแวดล้อมที่มีอยู่รอบตัวเรา ที่มีแต่การเอารัดเอาเปรียบ, ชิงดี ชิงเด่น, กดขี่ แสวงหาผลประโยชน์ จะหาความยุติธรรมได้ยากยิ่ง ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเราจะไปหาความรัก เช่นนั้นได้ที่ไหนกัน เราต้องการความรักที่จะผลักดันให้ชีวิตเราสูงขึ้น ความรักเช่นนั้นให้ความหวัง, ให้พลัง, ให้กำลังใจแก่ชีวิต ความใคร่ต่างหากเล่าที่จะฝังและทำลายชีวิตเราไว้ในสุสาน แห่งความชั่วช้าโสมม
No comments:
Post a Comment