ม่านใย มายา แห่งยอดหญิงคลีโอฟัตรา (จบ)

13. รู้ชะตากรรมของเพื่อน เข้าใจชีวิตตนเอง

ได้ฟังประสบการณ์ตรงจากเพื่อน ทำให้ผมคิดถึงไรฮานาอย่างที่สุด ใบหน้าของเธอฉายฉานขึ้นมาในห้วงสำนึกของผม เกือบหนึ่งปีที่อยู่ร่วมกับผม เธอไม่เคยขออะไรซักอย่าง เธอเป็นภรรยาที่ซอลีหะฮ์ ที่ทั้งชีวิตมีแต่ให้และความภักดียิ่งต่อชายผู้เป็นสามี

เป็นความโปรดปรานจากอัลเลาะห์ อย่างล้นเหลือที่ได้ประทานเธอมาให้เป็นภรรยาของผม ผมรู้สึกห่วงหาต่อเธออย่างยิ่ง ภาพชีวิตของเธอที่ได้ร่วมกับผมมา เวียนว่ายในห้วงคำนึง ช่างสุขใจเหลือเกิน แม้เพียงได้คิดถึงเธอ...

แล้วเธอตอนนี้ล่ะเป็นอย่างไร ?

สองเดือนแล้วที่ได้จากลากันมา ก็หมายความว่าเธอท้องได้แปดเดือนแล้ว คงถึงกำหนดคลอดในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ ผมจำได้ว่าก่อนจากลากัน เธอได้บอกให้ผมถอนเงินที่เธอเก็บสะสม เพื่อให้เป็นค่าใช้จ่ายในตอนคลอด

ผมออกจากค่ายอบรมภาษา ก่อนถึงบ้านพัก ผมแวะซื้อเสื้อผ้าสำหรับไรฮานา และของใช้ทุกอย่างเท่าที่ผมนึกออกได้ สำหรับลูกที่กำลังจะเกิดมา

ผมหวังสร้างเซอร์ไพรส์ให้กับเธอ เธอคงดีใจมากที่เห็นผมกลับมาพร้อมกับของฝากที่เธอคงคาดไม่ถึง
เมื่อถึงบ้านผมตรงเข้าห้องนอน ผมยังไม่ลืมสิ่งที่ไรฮานาได้บอกผม ก่อนที่ผมจะร่ำลากันที่บ้านเธอ เธอบอกว่า ได้ออมเงินไว้จำนวนหนึ่งเพื่อใช้ในตอนคลอด ซุกอยู่ใต้หมอน

ร่างกายผมสั่นเมื่อปรากฏว่า ใต้หมอนอย่างที่บอกไม่ได้มีแค่บัตร ATM แต่ยังมีกระดาษเขียนจดหมายสีชมพูดูหวานแวว ซ้อนพับอยู่หลายแผ่น ของใครกันหนอ. ระหว่างผมกับไรฮานาไม่เคยเขียนจดหมายรักสักฉบับ หรือเธอ... หรือมีใครติดต่อกับเธอ

กระดาษสีชมพูชุดนั้น ทำเอาผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ใจยังคิดว่า ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะมีชายอื่นเข้ามา...

14. บทเพ้อรำพันจากยอดหญิงไรฮานา

ผมหยิบกระดาษสีชมพูนั้นขึ้นมาเปิดอ่าน โอ้รอบบี ! นี่เป็นบันทึกของไรฮานาที่มีต่อผม กับพฤติกรรมไมใยดีที่ผมมีต่อเธอ วันนี้ได้ประจักษ์ต่อผมเองแล้ว ผมได้ทำความผิดบาปอย่างมหันต์ ได้ทำซอเล็มต่อภรรยาของตนเอง

เธอได้มอบความรักอย่างที่สุดต่อผม ทุกส่วนเสี้ยวในหัวใจเธอมีแต่ความรัก ไม่เคยมีใจเป็นอื่น แม้สักนาที เธอมีความภักดีต่อสามี โดยไม่มีสิ่งใดๆ มาทำให้ต้องเบี่ยงเบนความรู้สึกเป็นอื่น

เธอหวังอยากได้รับความใส่ใจจากผมบ้าง แต่ผมไม่เคยมีให้เธอ เธออดทนและกล้ำกลืนความรู้สึกอันรวดร้าว กับความไม่ใส่ใจจากสามีตนเอง มีเพียงอัลเลาะห์ พระเจ้าผู้ทรงเมตตาอันเป็นผู้ที่เธอพักพิง เธอไม่เคยว่างเว้นจากการขอดุอา หวังความปราณีจากพระองค์ จงประทานสิ่งที่ดีให้กับสามี และให้สามีได้มีความรักอย่างแท้จริงต่อเธอ

“โอ้รอบบี ! ด้วยความสำนึกในคุณูปการอันล้นเหลือ จากพระองค์ ฉันขอนบน้อมต่อพระองค์ ลากัลฮัมดู ยารอบบี ผู้ให้ทางนำต่อฉันด้วยอัลกุรอาน ถ้าไม่ใช่เพราะความเมตตาจากพระองค์ ชีวิตฉันคงต้องตกอยู่ในห้วงมุอซียัตที่มีอยู่รายรอบในสังคม...”

“โอ้อัลเลาะห์ จงเพิ่มพูนความศรัทธา และความอดทนต่อบ่าวคนนี้...” ข้อความส่วนหนึ่งของไรฮานา

และในท้ายที่สุดไรฮานาเขียนเป็นถ้อยคำดูอา

“โอ้อัลเลาะห์ บ่าวผู้อ่อนแอและเต็มไปความผิดบาปคนนี้ ใคร่ขอวิงวอนต่อพระองค์ ด้วยพระองค์เท่านั้นที่บ่าวมอบหมาย ด้วยพระองค์เท่านั้นที่ขอพักพิง บ่าวคนนี้รวดร้าวใจเหลือเกิน เข้าเดือนที่เจ็ดแล้วที่บ่าวตั้งครรภ์ ทุกเวลาที่ผ่านมาบ่าวต้องอยู่กับความทุกข์ยาก เหตุไฉนเล่าสามีของบ่าวผู้นี้จึงไม่เคยสนใจ ไม่เคยเลียวแล บ่าวคนนี้บกพร่องในสิ่งใดหรือ ? ความรักที่บ่าวคนนี้มีให้กับเขายังน้อยไปหรือ ?”

“โอ้อัลเลาะห์ แม้นว่ามีความอ้อนด้อยใดๆ จากบ่าวคนนี้ โปรดจงประทานทางที่ดีที่สุด ให้ฉัน และสามีได้ก้าวเดินต่อไป”

“โอ้ อัลเลาะห์ ด้วยความเมตตาจากพระองค์ บ่าวคนนี้ขอวิงวอน ขอพระองค์อย่าได้ทรงโกรธกริ้วใดๆ ต่อสามี จงให้อภัย และอย่าได้ลงทัณฑ์ ใดๆ ต่อเขา ขอเพียงบ่าวคนนี้ คนเดียว ที่เจ็บปวดก็เพียงพอแล้ว”

“โอ้อัลเลาะห์ จงโปรดประทานความเข้มแข็งต่อบ่าวผู้นี้ ในการปฏิบัติตัวเช่นภรรยาที่ดี บ่าวมีความรักและซื่อสัตย์ต่อเขา โดยไม่คลอนแคลน พระองค์ย่อมรู้ดี ความรักนี้มั่นคง ยั่งยืน ตลอดไป ตราบสิ้นไปของชีวิตบ่าวคนนี้”

“โอ้อัลเลาะห์ จงโปรดประทานความสำนึกแห่งรักในใจเขาด้วยเถิด โปรดตักเตือนเขา ด้วยวิธีการของพระองค์”

“โอ้อัลเลาะห์ บ่าวคนนี้ขอความเมตตาจากพระองค์ โปรดจงรับดุอาอจากบ่าวคนนี้ ด้วยพระองค์เท่านั้นที่บ่าวขอวิงวอน มหาบริสุทธิ์ยิ่ง แด่อัลเลาะห์ผู้ทรงอภิบาล.....อามีน”

15. จบทุกข์ของเธอ แต่เพิ่มความรวดร้าวของเขา

น้ำตาผมไหลอาบสองแก้ม โดยไม่รู้สึกตัว รู้สึกเจ็บแปลบที่อก หายใจไม่ทั่วท้อง ผมเสียใจ และร้องให้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ภาพความดีของไรฮานาฉายฉานเข้ามาในความรู้สึก ใบหน้าที่ขาวผ่อง ผิวพรรณอันอ่อนนุ่ม ราวทารกแรกเกิด ได้เวียนว่ายต่อหน้าผม น้ำเสียงที่อ่อนโยน ในวันที่เธอกอดขาผม ได้ผุดเข้ามาในห้วงคำนึง
ภาพแห่งความหลังที่ร่วมชีวิตคู่กับไรฮานา ได้ตราตรึงในความทรงจำ ทำให้รู้สึกห่วงหาอาทร และเกิดความรู้สึกรักต่อเธออย่างสุดซึ้ง และโดยพลัน เหมือนมีลมเย็นจากฟากฟ้า มากระทบกับห้วงลึกในดวงใจผม เป็นสายลมที่พัดกลิ่นใจอันบริสุทธิ์ของเธอ ลบภาพของคลีโอฟัตราออกไปจนหมดสิ้น มีเพียงภาพเธอที่ฝังแน่น ตราตรึงไปตราบชั่วนิรันดร์.

ความรู้สึกรักและห่วงหาต่อไรฮานา เข้ามาเกาะกุมจิตใจ ฝังรากหยั่งลึก จนสุดที่จะมีสิ่งใดมาโยกคลอนได้ ภาพของไรฮานาฉายฉานและเปล่งประกายในความรู้สึก ผมคิดถึงเธอจนควบคุมตนเองไม่ได้แล้ว

ผมตั้งปณิธานอย่างแน่วแน่ ชีวิตจากนี้ไป จะใส่ใจ จะดูแล จะปกป้อง จะคุ้มครอง ทั้งกายและใจของเธอ ด้วยหัวใจดวงนี้ ด้วยตัวตน และด้วยชีวิตนี้ทั้งชีวิต

โดยไม่รอช้า ผมไปที่บ้านเธอทันที หวังอยากพบเธอให้เร็วที่สุด ตลอดเส้นทาง ผมร้องให้ไม่หยุด แม้คนรอบข้างจะมองอย่างสมเพศ แต่ผมไม่ใส่ใจ สายตาของใครทั้งสิ้น

ไม่ทันได้เปิดรั้วบ้าน ทันทีที่แม่ยายเห็นผมก็เดินออกมารับผมที่หน้าบ้านทันที ด้วยใบหน้าที่บ่งบอกถึงความเศร้ารันทดอย่างที่สุด เธอร้องให้สะอึกสะอื้นเข้ามากอดเอวผม ผมรู้สึกแปลกใจ เกิดอะไรขึ้นในบ้านหลังนี้

ผมเช็ดน้ำตาตนเอง แล้วถามไปว่า “เกิดอะไรขึ้น แล้วไรฮานาอยู่ไหน ?”
แม่ยายผมร้องให้หนักขึ้นไปอีก เธอตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือราวคนป่วยหนัก “ไรฮานาและลูกคุณในท้อง ไป....แล้ว”

“ไรฮานาไปไหนเมาะห์” ผมถามด้วยความไม่เข้าใจ

แทนคำตอบ เธอมองไปยังสุเหร่าด้วยสายตาที่เหม่อลอยบ่งบอกถึงความรวดร้าว หรือเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส เท่าที่ชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งพึงจะเผชิญหน้ากับมันได้ และชี้ไปยังกูโบร์ ซึ่งอยู่ติดกัน

แม้พอจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับไรฮานา แต่ผมยังพยายามปฏิเสธความจริง และหลุดคำถามแบบคนไร้ปัญญา

“ไรฮานา มีความสุขดีไช่ไหมเมาะห์”

จากคำถามนั้น แม่ยายผมก็ทรุดลงต่อหน้าผมทันที ผมพยายามประคองร่างแม่ยาย เธอก็ได้แต่พร่ำเรียกไรฮานา และพยายามบอกให้ผมได้เข้าใจว่า ไรฮานาได้เสียชีวิตแล้ว เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา โดยหกล้มในห้องน้ำ ลูกในท้องก็ไม่ปลอดภัย ทั้งสองคนได้เสียชีวิตไปหลังจากพาไปโรงพยาบาลได้ไม่นาน

โดยก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายของเธอจะหมดลง ไรฮานาได้ฝากบอกให้ขอมาอัฟต่อสามีด้วย ที่ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกัน เธอไม่สามารถทำให้สามีความสุขได้ เธอฝากขอมาอัฟกับความทุกข์ยากต่างๆ ที่สามีต้องเผชิญ เธอได้ร้องขอให้สามีได้โปรดให้อภัยแก่เธอด้วย.....

ผมร้องให้อย่างคนไม่รู้สึกตัว น้ำตาเปียกชุ่มไปทั้งตัว ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวอย่างแสนสาหัส

แม่ยายยังบอกอีกว่า “ตอนที่พาไรฮานาไปโรงพยาบาล ทางเราได้ให้เพื่อนบ้านไปตามบังที่บ้านพัก แต่ก็ไม่พบใคร เขาก็ตามไปที่โรงเรียน ทางโรงเรียนก็บอกว่าบังอยู่ที่ค่ายอบรมภาษา ....”

“...เขาก็กลับมา อีกอย่างหนึ่ง ไรฮานาได้ฝากเตือนไม่ให้พวกเราไปรบกวนบังด้วย เราก็ไม่รู้จะทำอย่างไร”

ความเจ็บปวดที่ประหนึ่งมีอาวุธร้ายนานาชนิด ทิ่มแทงหัวใจ สุดแสนจะทรมาน ชีวิตผมตอนนี้เหมือนคนไร้เลือดเนื้อ น้ำตารินไหล ประดุจสายธาร ปนกับสายเลือด....

โอ้ไรฮานา...
ทำไหมเธอจากไปเร็วเช่นนี้
ทำไหมฉันจึงไม่อาจจะมอบความรักให้แก่เธอได้
ทำไหม เมื่อฉันต้องการไถ่บาปตนเอง เธอก็ชิงจากฉันไป
ทำไหม เมื่อฉันจะให้เกียรติเธอ เธอก็ทิ้งฉันไป
ทำไหม เธอจากฉันไปโดยไม่ให้โอกาสผม แม้เพียงได้ขอมาอัฟ

อัลเลาะห์ได้ลงทัณฑ์ผมอย่างหนักหนา จนสุดจะทนทานแล้ว....อัสตัฆฟีรุลเลาะห์

ที่กูโบร์ ผมได้เห็นร่องรอยหลุมซึ่งเพิ่งกลบใหม่สองหลุม อยู่ติดกัน มีเสาหินฝังเรียงคู่กัน เสาต้นหนึ่งระบุชื่อไรฮานา และวันที่เธอเสียชีวิต ..

ผมสุดจะอดกลั้นกับภาพที่ปรากฏต่อหน้า ความอาวรณ์ต่อเธอมีอย่างสุดล้นเกินจะพรรณนา ตัวผมสั่นเทา หัวใจเต้นแรงและผิดจังหวะ ... ไรฮานาจงกลับมาเถิด

และแล้วทุกอย่างก็ดับมืดลง...