3. ชีวิตจริง โลกแห่งความเป็นจริง
งานแต่งได้ผ่านพ้นไป ผมได้พยายามอย่างที่สุดเพื่อให้ดูดี เพื่อแม่จะได้ไม่ผิดหวัง แม้จะรู้ตัวเองดีว่า นี้คือละครชีวิตที่ไม่รู้ว่าผมจะเล่นได้อีกนานแค่ไหน
ชีวิตผมในวันนี้ คู่กับเธอหญิงสาวคนหนึ่งผู้อยู่ในฐานะภรรยา ที่ผมกำลังพยายามอย่างที่สุด เพื่อให้เกิดความรู้สึกรักต่อเธอบ้าง แต่ก็รู้สึกว่าจะเหนือความสามารถ เพราะยิ่งพยายามเพียงใด ดูเหมือนความชิงชังจะมีมากขึ้นเท่านั้น
ชีวิตระหว่างเพศที่ผมจำต้องฝืนทำให้มีความสุขด้วยกัน แต่ก็ไม่ใช่ด้วยความรัก หลายวันเข้า มันก็เป็นไปอย่างเฉื่อยชา ไร้ซึ่งมธุรสใดๆ ผมสงสารเธอมาก แต่ผมก็ไม่สามารถเอาชนะตนเองได้ ภาพของ “คลีโอฟัตรา” ยังคงเวียนว่ายอยู่ห้วงลึกของจิตใจผม จนไม่รู้จะหาวิธีสลัดทิ้งลงไปได้อย่างไร
ช่างลำบากยิ่งหนักในการดำรงชีวิตครอบครัว ที่ไม่ได้มีความรักให้กัน ยามกิน ยามดื่ม ยามนอน คู่กับมัคลุกเพศหญิงอันมีนามว่าไรฮานา ผู้มาในฐานะภรรยา แต่คำว่ารักสักคำผมก็ไม่เคยมีให้เธอ
น้ำเสียงอันอ่อนนุ่มของเธอ ก็ไม่ได้มีผลใดๆ ต่อความรู้สึก ใบหน้าอันขาวนวลใสและดูเปล่งปลั่ง ก็ไม่ได้มีส่วนในการน้อมนำใจผมให้เคลิบเคลิ้มหรือมีเสนหา.... มาซาอัลเลาะห์ อะไรจะเกิดขึ้นต่อไปสำหรับชีวิตนี้
4 เดือนผ่านไป ความเบื่อหน่ายเกาะกุมจิตใจมากขึ้นทุกขณะ ผมคิดจะเอาชนะตัวเองให้ได้ ผมรู้สำนึกในความผิดบาปของตนเอง และผมต้องลบล้างความรู้สึกเช่นนี้ให้ได้ ผมจะรังเกียจต่อใครไม่ได้ ยิ่งต่อเธอไรฮานา ภรรยาของผม ที่ผมต้องรัก ต้องดูแล ต้องใส่ใจ...
เดือนที่ 5 โรคเครียดเริ่มเกาะกุมเข้ามาในใจผม ชีวิตในแต่ละวันกับเธอไรฮานา ผมได้สื่อสารกับเธอแค่ไม่กี่คำ ผมพูดให้ผ่านๆ ไป ซึ่งนั้นก็ภายหลังจากที่เธอได้พยายาม พูดคุย สร้างความใส่ใจต่อผม เท่าที่ชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง พึงกระทำต่อสามี
การกิน การนอนของผมไม่ค่อยจะเป็นเวลาแล้ว บ่อยครั้งผมเลือกที่จะนอนบนโต๊ะเขียนหนังสือ หรือไม่ก็บนเก้าอี้โซฟา ในห้องรับแขก
ผมรู้สึกชีวิตช่างเคว้งคว้าง นึกทุเรศตัวเอง อุตสาห์ไปร่ำเรียนถึงต่างประเทศ แต่ดูเหมือนเป็นคนไร้ความสามารถ กับคู่แต่งงานที่ว่างเปล่า และ ชีวิตผมก็คือความว่างเปล่า
ไม่ใช่ผมที่ทรมาน หากแต่เธอ ไรฮานา ก็มีความทรมานที่ไม่แพ้กัน แต่เธอก็เป็นคนเก่ง ความที่เป็นคนมีการศึกษา และครอบครัวเลี้ยงดู อบรมมาอย่างดี เธอจึงสามารถประคับประคองเพื่อไม่ให้ทุกอย่างล้มเหลวมากยิ่งกว่านี้ แต่นี้ไม่ใช่หน้าที่ของผู้ชายเช่นผมในฐานะสามี ที่ต้องรับผิดชอบในครอบครัวมิใช่หรือ ?
ผมกำลังต่อสู้กับตนเอง ระหว่างสามัญสำนึก การศึกษา กับภาวะทางใจ
4. เปิดอก แต่ทำลายจิตใจ
เธอหาโอกาสได้พูดคุยอย่างเปิดอก กับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ผมก็เลี่ยงตอบไปว่า “ไม่มีอะไรหรอกคุณ ผมยังเด็กอยู่ ยังปรับตัวเข้ากับชีวิตแบบใหม่ๆ ไม่ได้ ขอเวลาศึกษาชีวิตครอบครัวอีกระยะหนึ่ง ทุกอย่างคงดีขึ้น”
เธอแสดงอาการไม่ค่อยพอใจกับคำพูดของผม เธอตอบว่า
“หลายเดือนที่อยู่ด้วยกัน บังไม่เคยพูดถึงรักแม้ซักครั้งหนึ่งแม้แต่ชื่อก็ไม่เคยเรียกฮานา ได้ยินแต่คำว่า คุณๆๆ แต่นั้นก็นาน ๆ ครั้ง
บังไม่ได้รักฮานาเลยหรือ”
ผมตอบไปว่า “วัลเลาะฮูอะอลัม”
เราเงียบกันครู่ใหญ่ และแล้วผมก็สังเกตเห็นน้ำตาเธอไหล่อาบสองแก้มตกกระทบพื้น แล้วเธอก็เข้ามากอดขาผม แล้วพูดว่า “ถ้าบังไม่สามารถรับฮานาในฐานะภรรยาได้ แล้วบังร่วมในอิญาบ-กอบูล ทำไม ? ”
“ถ้าบังไม่พอใจในตัวฮานา ทำไมบังไม่พูดออกมา ฮานาผิดตรงไหน ฮานาบกพร่องอย่างไร บังพูดมาซิ”
“บังต้องการให้ฮานาทำตัวอย่างไร ให้บังพอใจบังก็น่าจะบอก”
“ฮานาอยากให้บังได้เปิดใจให้กว้างซักนิด พิจารณาทุกอย่างตลอดระยะเวลาที่เราได้อยู่ร่วมกันมา เราเป็นเสมือนสามี-ภรรยา ทั่วๆ ไปไหม ?”
ไรฮานา ได้จบคำพูดอันยาวเหยียดของตนเอง โดยที่ผมไม่ได้ตอบโต้อะไร เพราะรู้ดีว่า ไรฮานา ไม่มีอะไรผิด เธอไม่ได้บกพร่องสิ่งใด
แต่คำพูดของไรฮานา ก็ได้เพิ่มความรวดร้าวใจให้กับผมมากขึ้น ผมไม่ได้โกรธเธอ แต่ผมเศร้าใจตนเอง ชีวิตช่างเคว้งคว้าง ไม่มีแหล่งพักพิงทางใจ
ผมตระหนักในความดีของไรฮานา แต่ผมไม่อาจจะมีใจให้กับเธอ ภาพของคลีโอฟัตรา ยังคงเวียนว่ายในห้วงคำนึง โดยไม่มีท่าทีจะจืดจางไป
No comments:
Post a Comment