5. ฝันเห็นคลีโอฟัตรา
เย็นวันนี้ ผมกลับจากโรงเรียนท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักมาก ถึงบ้านก็เกือบหมดมักริบแล้ว ผมรู้สึกปวดหัวอย่างมาก เหมือนจะเป็นไข้ เรี้ยวแรงเกือบจะหมดสิ้น การเคลื่อนไหวของร่างกายก็เป็นไปอย่างยากลำบาก
ไรฮานา ประคองผมเข้าบ้าน ดูเธอแสดงท่าทีที่ห่วงใยต่อผมมากเมื่อเห็นผมตัวสั่นเธอก็อาสาต้มน้ำอุ่นให้ผมอาบ และทำถั่วต้มให้ผมกิน
ถั่วต้มเป็นอาหารโปรดของผม และเป็นอาหารชนิดเดียวที่ผมสามารถกินได้ในทุกช่วงเวลา
เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจผมก็เข้าห้องนอนทันที ไรฮานาเข้ามาถามถึงอาการพร้อมกับบีบและนวดตามตัวผม สติปัญญาของผมตอบสนองต่อสิ่งภายนอกได้ไม่มากนัก ได้ยินเพียงคำพูดบางคำของไรฮานา ที่แสดงถึงความห่วงใยต่อผมอย่างลึกซึ้ง หลังจากนั้นผมก็เห็นเธอผละจากผมไปอ่านอัลกุรอาน เธออ่านได้ดีมาก เธอออกเสียงได้ถูกต้อง ไม่มีติดขัดตรงไหนเลย ....
ไรฮานาเธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก แต่ใจผมไปไกลถึงต่างแดน ยังห่วงหา และอาลัยอาวรณ์ต่อเธอ “คลีโอฟัตรา”
วันนี้ผมได้รับเชิญร่วมรับประทานอาหารค่ำที่บ้านของเธอ ผมไปก่อนเวลาเล็กน้อย บ้านเธอหรูหราใหญ่โตราวกับวัง คนในบ้านเธอพาผมเที่ยวชมสวนหย่อมและสัตว์เลี้ยงสวยงามหลายชนิด ที่เธอเลี้ยงไว้ภายในบริเวณบ้าน
แค่ภายนอกของบ้านก็จัดได้สวยงามและหรูหราขนาดนี้ แล้วในบ้านล่ะจะขนาดไหน ผมรำพึงอยู่ในใจ ด้วยความรู้สึกเพลิดเพลินอย่างยิ่งกับอาณาบริเวณโดยรอบ
และในทันใดนั้นก็มีคนในบ้านเธอออกมาเรียกผม โดยบอกว่าทุกคนในบ้านกำลังรออยู่ที่ห้องอาหาร
ผมไม่รอช้า ก้าวเท้าเดินตามคนในบ้านเธอทันที ผมคิดในใจว่า เธอคงจะเห็นด้วยและตกลงกับผม และครอบครัวเธอก็คงจะยินดีด้วย เพราะหากมิเช่นนั้น พวกเขาคงไม่ชวนผมมาที่บ้านแน่ๆ
ผมดีใจจนสุดจะบรรยาย ตัวสั่นและเดินไม่ค่อยจะเป็นจังหวะ อีกแป๊บเดียวผมจะได้พบกับเธอแล้ว ยิ่งเข้าใกล้ห้องเธอ ผมก็ยิ่งตื่นเต้นและตัวสั่นมากขึ้น และเมื่อถึงประตูห้อง....
“บังๆๆ ตื่นเถิด ตอนนี้ตีสี่ครึ่งแล้ว บังยังไม่ละหมาดอีซา เลย”
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา โอ้เราฝันไปหรือนี่ ผมรู้สึกเคืองไรฮานานิดๆ ที่รบกวนเวลาสำคัญ แต่ผมก็ต้องลุกขึ้น
แม้ว่านั้นเป็นเพียงความฝัน แต่ฝันนั้นช่างสวยงามมาก แต่แล้วไรฮานาก็มาตัดความฝันอันเจิดจรัสของผมไป ทำให้ผมยิ่งไม่พอใจในตัวไรฮานามากขึ้น แต่เธอก็ไม่ผิด เธอได้พยายามทำในสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว
“มาอัฟเถิดบัง หากบังไม่พอใจ แต่บังยังไม่ละหมาดอีซา นี่ก็เกือบเข้าซุบฮิ์แล้ว” เธอบอกกับผม ในขณะที่เธอยังอยู่ในชุดตาลือกง เธอคงจะละหมาดกลางคืน
ชีวิตผมเหมือนคนที่ต้องขัง ภายใต้อาถรรพ์ของ “คลีโอฟัตรา”
ซึ่งไม่รู้ว่าจะออกไปได้อย่างไร แม้หญิงที่อยู่ข้างผมตอนนี้จะดีขนาดไหน แต่ม่านใยจากคลีโอฟัตรา สลักแน่น จนมิอาจจะ สลัดทิ้งไปได้
“บัง บ่ายวันนี้ มีงานเลี้ยงอากีเกาะห์ ที่บ้านจูมะห์ ทุกคนในครอบครัวเราจะไปพบกันที่นั้น รวมทั้งแม่บังด้วย งานนี้เราต้องไป เพราะหากเราไม่ไป ในขณะที่คนอื่นอยู่กันครบ จะไม่ดีมากเลย” เธอบอก พร้อมกับวางถ้วยน้ำชาให้กับผม
“ตกลงผมจะไป แล้วเธออย่าเครียดหรือวิตกกังวลใดๆ กับเรื่องของบัง บังหวังว่าฮานาจะมีความสุข”
ถ้อยคำแรกที่ผมพูดกับไรฮานา ในเช้านี้ ดูเธอยิ้มระรื่นเพราะเป็นครั้งแรกที่ผมพูดด้วยถ้อยคำอย่างนี้ ด้วยความตระหนักในความดี และความจริงใจจากเธอ
- ยังมีต่อ -
No comments:
Post a Comment