ภาพประกอบเท่านั้น
บันทึกชีวิต .......
รอมฎอนแรกของชีวิตในปีที่ผ่านมา เป็นรอมฎอนที่เธอต้องต้อนรับด้วยน้ำตาที่รินไหลออกมาอย่างยากที่จะหยุดยั้ง
เธอ ร้องให้ แต่ไม่ไช่เพราะความหิว แต่ร้องให้เพราะได้ประจักษ์ชัดด้วยตนเองถึงความทุกข์ยากของผู้คน วันนี้เธอไม่ได้หิวอยู่คนเดียว แต่ยังมีมนุษย์โลกอีกมากที่อยู่กับความหิว มนุษย์โลกอีกมากที่ทั้งชีวิตยังไม่เคยได้ลิ้มรสกับความอิ่ม
เธอจึงไม่ได้เดียวดาย หากแต่เธอยังคิดเสมอว่า ความทุกข์ยากของเธอ เป็นเพียงแค่น้อยนิดเท่านั้น เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ อีกมากมาย
เธอ ร้องให้ ไม่ไช่เพราะความทุกข์ หากแต่เธอสุขใจจนทำให้น้ำตาปริ่มออกมา เมื่อได้ตระหนักว่า ด้วยฮิดายะห์ที่เธอได้รับมา ช่างประเสริฐและยิ่งใหญ่เหลือเกิน
เธอร้องให้ เพราะด้วยฮิดายะห์นี้ ทำให้เธอรู้ว่า อิสลามได้สอนให้ผู้มีศรัทธาทุกคน จะต้องพบกับความหิว และด้วยความหิวนี้ ทำให้เราได้เข้าใจในมนุษย์โลกมากขึ้น โดยเฉพาะต่อผู้ยากไร้
และ ก็เช่นเดียวกับรอมฎอนในปีนี้ เธอยังคงต้อนรับด้วยน้ำตาอีกเช่นเดิม ซึ่งไม่ไช่แค่เพราะความตระหนักในความทุกข์ยากของเพื่อนมนุษย์เท่านั้น หากแต่เธอวิตกกังวลอีกทั้งกลัวว่าอีบาดะห์ที่เธอได้ทำไปจะไม่สมบูรณ์
เธอร้องให้ ด้วยกลัวว่าความผิดบาปทั้งหลาย จะไม่ได้รับการอภัยโทษจากพระองค์
เธอร้องให้ เพราะด้วยการกียามุลลัยล์ และอีบาดะห์ซุนนะห์ทั้งหลายยังคงบกพร่อง
เธอร้องให้ เพราะยังคงมิอาจอ่านอัลกุรอานได้อย่างคล่องแคล่ว เหมือนกับหลายๆ คน
เธอร้องให้ ด้วยความห่วงหายิ่งนักกับรอมฎอนที่กำลังจะจากไปใน 2 – 3 วันนี้แล้ว
เธอคิดเสมอว่า “จะมีโอกาสได้สัมผัสกับรอมฎอนอันประเสริฐยิ่งนี้ ในรอมฎอนครั้งหน้าอีกไหม ?”
น้ำตารอมฎอนของเธออาอีซะห์ ถือเป็นน้ำตาจากความตักวาและความภักดียิ่งแด่อัลเลาะห์ตะอาลา
น้ำตาของผู้ปรารถนาจะได้ใกล้ชิดกับพระผู้อภิบาล ผู้เต็มไปด้วยความรัก และความเมตตาปราณียิ่งเสมอมา
No comments:
Post a Comment