โลกในมุมมองหนึ่ง
ท่านศาสดาได้กล่าวว่า
“แท้จริงแล้วโลกนี้สวยงามและเขียวชอุ่ม อัลลอฮได้สร้างสรรค์โลกนี้ให้กับทุกท่านแล้วพระองค์ก็จะดูพฤติกรรมของ มนุษย์ ในการภักดีพระองค์ จงใส่ใจต่อโลกนี้และและใส่ใจต่อเพศหญิง”
พฤติกรรมของมนุษย์ต่อโลกนี้ เราแบ่งได้เป็นได้ 3 จำพวก
1. คนที่มองโลกเป็นมายา โลกเป็นสิ่งที่ลอกหลวงน่าขยะแขยง เขาจะปลีกตัวออกห่างจากการแสวงหาความสุขใด ทางโลก เหล่านี้เป็นมุมมองของมุสลิมในแนวคิดชูฟีบางจำพวก บางคนก็จะไม่แต่งงาน บางคนพยายามห่างไกลจากความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีต่าง ๆ บางส่วนคิดว่าการแสวงหาความสุขหรือสร้างผลผลิตใดๆ ทางโลก จะทำให้พวกเขาห่างไกลจากพระเจ้าโดยมองว่า ถ้าให้เข้าใกล้กับพระเจ้าเพื่อมุ่งสู่ความสุขที่แท้จริงในโลกหน้า ก็ต้องละทิ้งความสุขแห่งโลกนี้ไปให้ไกล, คนเหล่านี้ชีวิตมีสองทางเลือกเท่านั้น ถ้าไม่โลกนี้ก็โลกหน้า ทั้งสองโลกจะไม่มีความเชื่อมโยงต่อกัน
2. คนที่มองว่าความสุขในชีวิตที่ได้เกิดมาบนโลกนี้คือเป้าหมายสูงสุด ด้วยเหตุนี้คนเหล่านี้จะทำงานหนัก เพื่อให้ได้เงิน บ่อยครั้งก็ไม่คำนึงถึงความชอบธรรมหรือความถูกต้องนัก เมื่อได้เงินก็จะจับจ่ายใช้สอยซื้อความสุขอย่างเต็มที่ คนกลุ่มนี้มักไม่คำนึงหรือไม่เชื่อความสุข และความเป็นจีรังในโลกหน้า
3. คนที่มองว่าโลกนี้คือทางผ่านสำหรับก้าวไปสู่ความเป็นจีรังในโลกหน้า คนกลุ่มนี้มองว่าอาคีรัตหรือโลกหน้าคือเป้าหมายที่จะเดินทางไปบนพื้นฐานของ การสร้างสรรค์สิ่งดี ๆ ในโลกนี้ ด้วยความภักดีต่อผู้สร้าง คนเหล่านี้จะทำงานหนักเพื่อแสวงหาความโปรดปรานของพระเจ้า มุ่งสร้างฐานะแต่จะไม่หลงระเริงกับฐานะที่เป็นอยู่ หากแต่จะใช้ฐานะเพื่อสร้างสรรค์ที่ดีงามต่อยอดไปเรื่อย ๆ
อันตรายจากการลุ่มหลงในโลก
ตั้งแต่โลกเรามีมนุษย์ ก็ได้ปรากฏการณ์แห่งความขัดแย้งเรื่อยมา กรณีกอเบลและฮาเบลที่เป็นลูกของอาดัม กับฮาวา ซึ่งเป็นมนุษย์คู่แรกของโลก ที่ทำลายล้างกันเพื่อต้องการครอบครองหญิงสาวคนหนึ่ง ปรากฏการณ์ลักษณะนี้เกิดขึ้นเรื่อยมา และเพิ่มความเข้มข้นขึ้นมาอีกในโลกยุคหลังนี้ จากกรณีแย่งผู้หญิงอย่างเดียว ก็เป็นการแย่งทรัพย์สิน แย่งตำแหน่ง แย่งชื่อเสียง เป็นต้น
จากเพื่อนเป็นศัตรู จากญาติกลายเป็นคู่อาฆาต มีอยู่เกือบทุกหนทุกแห่งรวมทั้งในสังคมมุสลิมด้วย
ความลุ่มหลงในโลกดุนยาเช่นนี้ ก่อให้เกิดผลกระทบทางศาสนา และทางสังคมอย่างมาก เช่น
1. ไม่ตระหนักในเป้าหมายของการเดินทางในชีวิตที่ก้าวไปสู่ความเป็นนิ รันดร์ในโลกหน้าเพราะไม่มีการเตรียมตัวใด ๆ เพื่อจะไปสู่โลกหน้า ชีวิตที่ต้องจมปลักกับความคิดที่จะครอบครองและทำให้ได้มาซึ่งสิ่งใด ๆ ทางโลก คนเหล่านี้จะอยู่ในสภาพขาดทุน เพราะลุ่มหลงในดุนยาลืมสิ้นเพื่อการเตรียมตัวสู่อาคีรัต
2. ไม่คำนึงถึงคุณค่าทางศีลธรรมและจริยธรรม ไม่คิดเรื่องฮาลาลและฮารอม สิ่งฮารอมจะมองเพียงเรื่องเล็กน้อย วิธีการไม่สำคัญเท่าเป้าหมายเพื่อให้ได้มาสนองอารมณ์และนัฟซู คนเหล่านี้มักสร้างปัญหาให้กับโลก
3. เกิดการทะเลาะวิวาทและขัดแย้ง มีการแบ่งฝักแบ่งฝ่าย บางครั้งก็ก่อให้เกิดความรุนแรงถึงขั้นฆ่าฟันกัน
4. ลืมเป้าหมายชีวิตที่แท้จริง ที่อัลเลาะห์ให้มานั้นคือการแสดงความภักดีต่อพระองค์ สร้างสรรค์สิ่งที่ดีงามต่อมวลมนุษย์
No comments:
Post a Comment