โอ้ลูกรัก... การเป็นผู้ให้นาซีฮัต คนอื่นนั้นทำได้ง่าย แต่สิ่งที่ยากก็คือการเป็นผู้รับนาซีฮัต เพราะนัฟซู ของคนเรามักจะไปในทางเดียวกันกับสิ่งต้องห้าม โดยเฉพาะในหมู่ผู้ที่ไควคว้าหาวิชาความรู้ ที่กำลังสละเวลาคร่ำเคร่งเพื่อให้ได้วิชามา เพียงเพื่อการยกฐานะและความยิ่งใหญ่ทางดนยา* ของตนเอง เขาคิดว่าความรู้ที่เขาได้มาจะเป็นเสมือนเกราะป้องกันภยันตรายใดๆ ที่จะมาย่างเข้าหาชีวิตเขา เขาต้องการจะเรียน เขาต้องการจะรู้ แต่เขาไม่เคยคิดที่จะปฏิบัติในสิ่งที่เขาได้เรียน และในสิ่งที่เขาได้รู้.
อิสลามสอนเราว่า เมื่อใดที่เราได้ความรู้ เมื่อนั้นเราก็ต้องมีภาระกิจที่ต้องปฏิบัติ จากวจนะของท่านศาสดา ตอนหนึ่งความว่า "ผู้ที่ต้องรับโทษทัณฑ์หนักที่สุดในวันแห่งการตอบแทนก็คือ ผู้ที่มีความรู้ แต่ความรู้ที่เขามีนั้นไม่ยังประโยชน์ใดๆ"
โอ้ลูกรัก...เจ้าอย่ามีชีวิตอยู่กับความขาดแคลนอามัล และสูญสิ้นความสามารถประกอบภารกิจการงาน จงมั่นใจเถิดว่า ความรู้ที่ไม่มีการปฏิบัตินั้น จะไม่สามารถให้ความสำเร็จใด ๆ กับใครได้ เปรียบเสมือนนักรบที่มีอาวุธประจำกายที่ครบครัน ออกไปโรมรันกับราชสีห์ ที่เข้มแข็งและดุดัน แต่อนิจจาเขาไม่สามารถนำอาวุธออกมาใช้ แน่นอนเขาก็จะถูกราชสีห์ทำลาย. ถามตัวเองเถิดว่า ตัวเราในขณะที่มีความรู้และวิชาการอยู่ไม่น้อย เราได้นำความรู้เหล่านั้นมาปฎิบัติไหม ? ถ้าไม่ ชีวิตดนยาของเจ้าก็จะไร้ประโยชน์ ในขณะที่อาคีเราะห์เจ้าก็จะถูกโทษทัณฑ์จากอัลเลาะห์
โอ้ลูกรัก... บางคืนเจ้าก็ไม่ได้หลับนอน เจ้าคร่ำเคร่งกับการอ่านหนังสือ ท่องจำตำรับตำรา อะไรคือแรงดันสำคัญให้เจ้าต้องทำเช่นนั้น ต้องการหาความยิ่งใหญ่ทางโลกหรือ ? ต้องการแข่งขันกับเพื่อนๆ หรือ ? ถ้าเช่นนั้น เจ้าก็เป็นคนที่โชคร้าย แต่ถ้าเจ้าศึกษาหาความรู้ เพื่อการยกระดับแห่งกาลีมะห์ซาฮาดะห์ เพื่อการฟื้นขึ้นของซารีอะห์อัลเลาะห์ ตลอดจนการสร้างเสริมบุคลิกภาพที่ดี และการสร้างภูมิคุ้มกันจากนัฟซูที่ไม่เคยหยุดนิ่งจากการชักชวนเจ้าสู่ทางที่ชั่วร้าย เจ้าก็จะเป็นคนที่โชคดี
โอ้ลูกรัก... เจ้าจงดำรงชีวิตในแบบที่เจ้าต้องการ แต่เจ้าก็จงจำว่า ซักวันหนึ่งเจ้าก็ต้องตาย. เจ้าจงรัก ใครก็ได้ที่เจ้าชอบ แต่เจ้าก็ต้องไม่ลืมว่า ซักวันหนึ่ง เจ้าก็ต้องพรากจากกัน. เจ้าจงทำในสิ่งที่เจ้าอยากจะทำ แต่เจ้าก็ต้องตระหนักอยู่เสมอว่า เจ้าจะต้องรับผลจากการกระทำนั้น ๆ.
No comments:
Post a Comment