สำหรับคุณ

ยอดคุณพ่อกับลูกสาว

ในขณะที่คุณพ่อนั่งพักกายอยู่บนแคร่ใต้ร่มไม้หน้าบ้าน ลูกสาวที่กำลังเติบโตเข้าสู่วัยสาว ซึ่งได้สังเกตอาการของพ่อที่ไม่ค่อยจะปกตินัก ใบหน้าที่เหียวย่น หลังที่ค่อมลง อาการไอก็เริ่มถี่มากขึ้นทุกวัน เธอจึงเข้าไปถามพ่อว่า ได้เกิดอะไรขึ้นกับพ่อ ทำไมพ่อจึงไม่แจ่มใสเหมือนเมื่อตอนที่ลูกยังเล็ก ๆ อยู่ ได้ยินคำถามดังนี้ ผู้เป็นพ่อก็ตอบไปเพียงแค่ว่า “เพราะพ่อเป็นผู้ชาย”

ได้ยินดังนั้น เธอก็ยิ่งสับสน และไม่เข้าใจมากขึ้น จึงบอกพ่อไปว่า “พ่อจ๋าหนูไม่เข้าใจ”

แต่แทนที่พ่อจะตอบ พ่อเธอกลับดึงร่างของเธอเข้ามาใกล้ๆ และลูบไล้เส้นผม แทนคำตอบ

หลังจากนั้น เด็กสาวคนนี้ก็ไปถามแม่อีกว่า ได้เกิดะไรขึ้นกับพ่อ แม่ตอบว่า “โอ้ลูกสาวของแม่ ถ้าผู้ชายที่เขามีความรับผิดชอบ ต่อครอบครัวอย่างแท้จริง เขาก็จะเป็นอย่างพ่อนี่แหละ”

แม้จะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่ทั้งพ่อและแม่ได้อธิบายไป แต่เด็กสาวคนนี้ไม่อาจจะหาคำถามอื่น ไปถามต่อทั้งสองคน เพื่อให้ได้เข้าใจให้มากกว่านี้ได้

***********

เด็กสาวเติบโตขึ้นเป็นสาวเต็มตัว แต่ความคับข้องใจในสิ่งที่เกิดขึ้นกับพ่อของตนเองก็ไม่ได้จางไป เธอยังคงครุ่นคิดอยู่เสมอว่า ทำไม่มือพ่อจึงหยาบกร้านมากขึ้น ใบหน้าก็เหี่ยวย่นมากขึ้นด้วย อาการไอก็ไม่ได้ทุเลาลง หลังก็ค้อมลงไปอีก

ในคืนหนึ่ง หลังจากที่เธอนอนหลับสนิท เธอก็ฝันไป ในความฝันนั้น เธอได้ยินเสียงหนึ่งที่นุ่มนวลมาก เป็นเสียงที่ไม่รู้ทิศทางมา แต่น้ำเสียงชัดเจนทุกถ้อยคำ เสียงนั้นบอกว่า “เราได้สร้างผู้ชาย เพื่อให้เป็นผู้นำในครอบครัว เป็นเสาหลักที่จะค้ำยันสำหรับทุกๆ ส่วนในครอบครัว เขาต้องทำงานหนัก เขาต้องแบกรับกับทุกปัญหา เขาต้องอดทน และเขาต้องกระทำทุกอย่างเพื่อให้ทุกคนในครอบครัว อยู่ได้อย่างปกติสุข”

“เราได้ให้ร่างกายที่แข็งแรง เพื่อเขาจะได้ใช้ความเข้มแข็งนั้น โอบอุ้ม และปกป้อง ต่อทุกๆ คนในครอบครัว”

“เราได้ให้สติปัญญาและความสามารถ เพื่อที่เขาจะได้รู้จักการแสวงหาปัจจัยต่างๆ สำหรับชีวิต ที่ฮาลาล สำหรับทุกๆ คน ได้อย่างอิ่มหน่ำและสมบูรณ์ ถึงแม้ว่าคนในครอบครัวจะตำหนิหรือดุด่าด้วยความไม่พอใจก็ตาม”

“เราได้สร้างภาวะความเป็นผู้นำ ที่รู้จักการอดกลั้น รู้จักการให้ รู้จักการโอ่นอ่อนผ่อนปรน เพื่อให้สามารถรองรับได้กับทุกอารมณ์ของทุกๆ คนในครอบครัว"

“เราได้สร้างความเข้มแข็งสำหรับตัวเขา เพื่อให้เขาสามารถ ต้านแดดที่แผดเผา ต้านกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก ต้านลมที่ไม่เคยหยุดนิ่ง โดยไม่เอียงเอน เพื่อให้ครอบครัวอยู่ได้อย่างมั่นคง แม้ร่างกายเขาต้องทรุดโทรมไป โดยเขาต้องไม่บ่นหรือตั้งแง่ ชิงชังต่อผู้ใด โดยเฉพาะต่อผู้หญิง”

“เราได้สร้างความสมบูรณ์แก่สภาวะในใจเขา เพื่อที่เขาจะได้มีความรัก และให้ความรักอย่างเต็มเปี่ยมต่อทุกคนที่เกี่ยวข้อง และต่อทุกๆ สถานการณ์ที่ต้องเผชิญเข้ามาในชีวิต แม้จะอยู่ในท่ามกลางความชิงชังของผู้ใด”

“ด้วยสติปัญญาที่เราได้มีให้กับเขา เขาจะได้คิดและหาวิธีในการโอบอุ้มและเลี้ยงดูทุกๆ คนได้เติบโตและมีความก้าวหน้าภายใต้บทบัญญัตทางศาสนา”

“ด้วยสติปัญญาของเขา จะทำให้เขาสามารถดูแลภรรยา และให้ภรรยาได้ตระหนักด้วยว่า ภรรยาที่ดีคือภรรยาที่มีความภักดีต่อสามี ภรรยาที่ดีคือภรรยาที่พร้อมเคียงข้างกับสามีในทุกสถานการณ์ ทั้งสุขและทุกข์ และทุกจังหวะก้าวของชีวิต”

“ฉันได้ให้ใบหน้าที่หยาบกร้าน เพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่า ผู้ชายนั้น จะต้องพร้อมด้วยพละกำลัง และสติปัญญา ในการสืบเสาะและแสวงหาลู่ทางเพื่อให้ครอบครัวของตนเอง ดำรงอยู่ได้ด้วยความสุข และร่างกายเขาที่ค่อมลง ก็เป็นสัญลักษณ์บ่งบอกว่า อันผู้ชายที่ดีที่มีความรับผิดชอบนั้น เขาจะทุ่มเทพละกำลังอย่างสุดความสามารถ เพื่อความมั่นคงในครอบครัว โดยไม่มีสิ่งใดมาสั่นคลอนลงได้”

เสียงนั้นยังบอกอีกว่า “เราได้ให้กับผู้ชายที่มีความรับผิดชอบเต็ม ในฐานะผู้นำในครอบครัว เป็นเสาหลักที่จะต้องโอบอุ้มในทุกส่วน นี้คือความประเสริฐของผู้ชาย และทุกอย่างเหล่านี้ จะเป็นอามานะห์ที่เขาต้องแบกรับทั้งในดนยาและอาคีเราะห์”

สิ้นเสียงนี้ สาวน้อยก็สะดุ้งตื่นขึ้นทันที เธอรีบเร่งไปทำความสะอาดร่างกาย และเอาน้ำละหมาด และละหมาดตะฮ์ญูด จนถึงรุ่งสาง หลังจากนั้นเธอก็เดินเข้าไปชิดกับห้องของพ่อ เธอเห็นพ่อกำลังซีกิรอยู่ในขณะที่พ่อจะยืนขึ้นละหมาดซุบฮิ์ เธอก็เข้าไปจับมือและกอดเอวพ่อ แล้วก็ร้องให้สะอึกสะอื่น จนน้ำตาไหลอาบสองแก้ม ตกกระทบผ้าสญาดะห์เธอบอกกับพ่อว่า “หนูเข้าใจและตระหนักในภาระของพ่อ หนูรักพ่อ….”

สุดที่รัก...รักที่สุด

'สุดที่รัก' มาถามฉันว่า "รักแค่ไหน"

ฉันตอบ "รักที่สุด"

พ่อแม่มาถามฉันว่า "รักแค่ไหน"

ฉันตอบ "รักที่สุด"

พี่น้องมาถามฉันว่า "รักแค่ไหน"

ฉันตอบ "รักที่สุด"

เพื่อนสนิท มาถามฉันว่า "รักแค่ไหน"

ฉันตอบ "รักที่สุด"

สัตว์เลี้ยงฉันออกลูก ฉันก็พูดกับมันว่า "รักที่สุด"

ต้นไม้ฉันออกดอก ฉันก็บอกมันว่า "รักที่สุด"

“สุดที่รัก” กลับมาถามในวันหนึ่งตกลงเธอรักฉันที่สุดหรือเปล่า???

ฉันตอบ "รักที่สุด"

สุดที่รักถาม แล้วพ่อแม่ พี่น้องกับคนอื่นๆ ล่ะไม่ได้รักที่สุดเหรอ

ฉันตอบ "รักที่สุดเหมือนกัน"

สุดที่รักโมโห "ฉันเป็นสุดที่รักของเธอ เธอต้องรักฉันที่สุดคนเดียว"

ฉันคิด... นิดหนึ่ง "แต่ฉัน...รักที่สุดทุกคน"

สุดที่รักงอน "คนหลายใจ...ไปตายซะ"

ฉันผิดตรงไหน…??? ที่ฉันรักคนสำคัญ? ในชีวิตฉันทุกคน ฉันสับสน…

ฉันจึงไปโดดน้ำตาย...ตามคำสุดท้ายของสุดที่รัก

ฉันขึ้นไปบน สะพานที่สูงที่สุด กระโดดลงไปในแม่น้ำตรงจุดที่ลึกที่สุด

ฉันไม่ตาย... เพราะฉันว่ายน้ำเป็น และฉันก็รักตัวเองที่สุด…

ฉันว่ายน้ำไปข้างหน้าเรื่อย ๆ จากแม่น้ำออกทะเล…

จากทะเลออกมหาสมุทร ว่ายจนกว่าจะสุดทาง ผ่านเกาะ ผ่านประเทศต่างๆ…มากมาย

แล้วฉันก็วนกลับมาที่เดิม สะพานเดิมที่ฉันกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย

ฉันค้นพบแล้วว่า โลกกลม มีเกาะ มีประเทศ ตั้งอยู่บนตำแหน่งต่างๆ บนโลก ไม่ทับซ้อนกัน

ทุกเกาะ ทุกประเทศมีความสำคัญ มีหนึ่งเดียว และอยู่ทุกมุมสุดของโลก

เหมือนความรักของฉัน เป็นทรงกลม มีคนสำคัญ?ตั้งอยู่บนตำแหน่งต่างๆ ของความรัก

แต่ละคนมีหนึ่งเดียว ไม่ทับซ้อนกัน

ทุกคนคือ 'สุดที่รัก' และฉันก็ 'รักที่สุด'